- مقایسه تاثیر سیلوسایبین و داروی ضد افسردگی بر درمان افسردگی
- مقایسه تاثیر سیلوسایبین در درمان افسردگی ماژور با داروی اسیتالوپرام (Escitalopram)
- اثربخشی درمان استرس بعد از سانحه (PTSD) شدید با استفاده از درمان به کمک MDMA
- بررسی اثربخشی ایبوگاین در سم زدایی و درمان وابستگی به‌مخدرهای اوپیوئیدی و کوکایین
- استفاده از روان نماها در درمان اعتیاد: گذشته، حال و آینده
- استفاده از ایبوگاین و منیزیم در درمان آسیب مغزی ناشی از تروما (TBI)
- بررسی تاثیر سیلوسایبین در درمان اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سرطان
مقایسه تاثیر سیلوسایبین در درمان افسردگی ماژور با داروی اسیتالوپرام (Escitalopram)
این مقاله نتایج یافته‌های یک پژوهش بالینی فاز 2 برای درمان اختلال افسردگی ماژور با استفاده از درمان سیلوسایبین را ارائه می‌دهد که ۲۴ نفر در آن شرکت داشته‌اند. در این مطالعه به شرکت کنندگان یک دوز تکی ۲۵ میلی‌گرمی سیلوسایبین به همراه روان‌درمانی حمایتی ارائه شد. نتایج این درمان نوین منجر به کاهش قابل توجهی در علائم افسردگی در اکثر شرکت‌کنندگان گردید. اثرات این درمان برای چند هفته پس از مصرف سیلوسایبین نیز ادامه داشت و همچنین شرکت کنندگان این درمان را به خوبی تحمل کرده‌اند. بر پایه نتایج این‌پژوهش، درمان با سیلوسایبین ممکن است روشی موثر و نوآورانه برای درمان اختلال افسردگی ماژور باشد و به عنوان یک جایگزین برای داروهای ضد افسردگی سنتی مطرح شود.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
اثربخشی درمان استرس بعد از سانحه (PTSD) شدید با استفاده از درمان به کمک MDMA
این مطالعه پژوهشی بالینی فاز ۳ و دو سو کور است که برای مقایسه اثر درمانی MDMA با دارونما طراحی شده بود. این بررسی شامل 90 نفر شرکت کننده بود که به صورت تصادفی برای دریافت درمان با MDMA یا دارونما انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان همچنین در سه جلسه آماده‌سازی و نه جلسه یکپارچه سازی شرکت کردند. دوره پیگیری بعد از آخرین جلسه تجربی دو ماه به طول انجامید.
نتایج مطالعه نشان داد که MDMA به طور معنی داری علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را نسبت به گروه دارونما کاهش داده است. بر پایه نتایج, در گروه MDMA، میانگین تغییر امتیازات Scale PTSD برای DSM-5 (CAPS-5) به مقدار -24.4 (انحراف استاندارد 11.6) و در گروه دارونما -13.9 (انحراف استاندارد 11.5) بود. ارزشیابی های آماری نشان‌دهنده تأثیر درمانی قوی و معنی‌دار درمان ارائه شده است. علاوه بر این، MDMA به طور معنی داری ناتوانی کارکردی شرکت کنندگان را کاهش داد، که با اندازه‌گیری امتیاز کل مقیاس ناتوانی Sheehan (SDS) معنی‌دار بود. همانطور که اثر معنی‌دار و قوی در امتیازات CAPS-5 نسبت به گروه دارونما نشان می‌دهد، میزان موفقیت در بهبود علائم PTSD با درمان به کمک MDMA بسیار بالا بوده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بهره گیری از درمان به کمک MDMA در افراد دارای PTSD شدید، درمانی با تأثیر بالقوه برای این بیماری است.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
بررسی اثربخشی ایبوگاین در سم زدایی و درمان وابستگی به‌مخدرهای اوپیوئیدی و کوکایین
ین مقاله به بررسی اثربخشی ایبوگاین در درمان وابستگی به مخدرهای اوپیوئیدی و کوکائین می‌پردازد. ایبوگایین ماده روان نمای اصلی موجود در ریشه ایبوگا است. این گیاه روان نمایی پرقدرت است که بومی آفریقای مرکزی است و در قبایل کشورهایی منطقه بویژه گابن برای مراسم آیینی و درمان به کار می رود. این مقاله با بررسی مطالعات پیش‌بالینی و گزارش‌های شخصی نشان می‌دهد که ایبوگاین ممکن است میل به مصرف مواد و علائم قطع مواد را کاهش دهد. این مقاله نتیجه بررسی یک مطالعه بالینی شامل 191 شرکت‌کننده است که از ایبوگاین برای سم زدایی و درمان وابستگی به مخدرهای اوپیوئیدی و یا کوکائین استفاده کردند. این مطالعه نشان داد که مصرف ایبوگاین در محدوده دوز ایمن بدون آثار جانبی قابل توجه، موجب کاهش علائم قطع اوپیوئید و همچنین تمایل به مصرف مواد می شود. نتایج بررسی انجام شده نشان می‌دهد که بهره گیری از ایبوگاین تحت نظارت پزشکی می‌تواند به عنوان درمان موثری برای اعتیاد به مخدرهای اوپیوئیدی از جمله مشتقات تریاک گسترش یابد. به نوشته پژوهشگران، ایبوگاین می تواند به دلیل فواید گزارش‌شده و عدم ایجاد وابستگی، به عنوان راه‌حلی جایگزین برای بحران اعتیاد به مخدرهای اوپیوئیدی در آمریکا مطرح شود. نویسندگان مقاله برای تایید نتایج پژوهش خود، انجام تحقیقات بیشتر و آزمایش‌های بالینی کنترل‌شده را توصیه می کنند.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
استفاده از روان نماها در درمان اعتیاد: گذشته، حال و آینده
ن مقاله شامل مرور فعالیتهای علمی و پژوهشهای انجام شده درباره استفاده از روان نماها در درمان اعتیاد از اولین‌مشاهدات انسانی در اوایل قرن بیستم تا مطالعات جدید انسانی فاز ۲ بالینی است. مقاله در ادامه شواهد مربوط به ایمنی و اثربخشی این داروها را که از سطوح‌مختلف پژوهشهای بالینی، نظرسنجی ها و همچنین مطالعات میدانی آنها در محیطهای سنتی و طبیعی بدست آمده اند، بررسی می کند. نویسندگان در ادامه مقاله نتایج بررسی های نوروفارماکولوژیک مانند تصویر برداری‌های fMRI و PET اسکن انجام شده روی افراد تجربه کننده روان نماها را که برای بررسی عملکرد این مواد انجام شده اند، تحلیل می کنند. نویسندگان در پایان با تاکید بر کمبودها و نقصانهای متعدد درمانهای فعلی پزشکی و همچنین نتایج چشمگیر درمان به کمک روان‌نماها، رهنمودهایی درباره راهبردهای تحقیقاتی آینده در این حوزه ارائه می دهند تا بتوان، با ایجاد درمانهای پزشکی فردمحور مناسب، نتایج درمانی به کار گیری روان نماها در محیط های درمانی امروزی را بهبود بخشید.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
استفاده از ایبوگاین و منیزیم در درمان آسیب مغزی ناشی از تروما (TBI)
در این پژوهش بالینی محققان تاثیر استفاده از منیزیم-ایبوگاین را در ۳۰ نظامی مرد عضو نیروهای ویژه ارتش که دچار آسیب عمدتا خفیف مغزی ناشی از تروما (mTBI) بودند، بررسی کردند. ایبوگاین ماده روان نمای اصلی موجود در ریشه ایبوگا است. این گیاه روان نمایی پرقدرت است که بومی آفریقای مرکزی است و در قبایل کشورهایی منطقه بویژه گابن برای مراسم آیینی و درمان به کار می رود. میزان دوز ایبوگاین مصرفی تا 980 میلی گرم/70 کیلوگرم بود و در کنار آن از منیزیم (1-2 ساعت قبل و 12 ساعت بعد) استفاده شد. پژوهشگران در این‌مطالعه با استفاده از معیارهای مختلف، تغییر در مقدار ناتوانی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، افسردگی و اضطراب را در بلافاصله بعد از درمان و یک ماه بعد از آن ارزیابی کردند. بر پایه نتایج این بررسی، این درمان بدون ایجاد عوارض جانبی جدی موجب بهبود قابل توجه عملکرد و علائم روانی شرکت کنندگان شد.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید:
بررسی تاثیر سیلوسایبین در درمان اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سرطان
این‌مطالعه اثر دوز بالای سیلوسایبین بر افسردگی و اضطراب در ۵۱ بیماران در خطر مرگ به دلیل سرطان را بررسی کرده است. در این‌پژوهش دو سو کور گروهی از شرکت کنندگان یک جلسه با میزان ۲۲ یا ۳۰ میلی گرم / ۷۰ کیلو گرم از سیلوسایبین که ماده روان نمای موجود در قارچ های جادویی است ، تحت درمان قرار گرفتند. بر پایه گزارش های بیماران و ارزیابی های بالینی انجام شده، افراد مورد مطالعه حتی بدون روان‌درمانی نیز، بهبود قابل توجهی در علایم و نشانه های افسردگی و اضطراب نشان دادند. در پیگیری ۶ ماهه، این تغییرات همچنان پایدار بودند، به گونه ای که در حدود ۸۰٪ از شرکت کنندگان علایم بالینی افسردگی و اضطراب همچنان به‌میزان قابل توجهی کاهش داشتند. نتایج این بررسی همچنین نشان می دهد، ارائه حمایتهای روانی مناسب همراه با یک بار درمان با سیلوسایبین موجب کاهش قابل توجه و پایدار علایم افسردگی و اضطراب همراه با افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب مرتبط با مرگ در مبتلایان به سرطان شد. ارزیابی‌های انجام شده توسط خود بیماران، پزشکان و گزارش‌های اطرافیان نشان دادند که این تأثیرات حداقل ۶ ماه دوام داشتند. ارزیابی های پزشکی نشان می دهد که میزان‌کلی کاهش علایم افسردگی و اضطراب به ترتیب در ۷۸٪ و ۸۳٪ از تجربه کنندگان این درمان پایدار مانده بود. این مقاله تا زمان انتشار در روان نما ۱۵۵۷ بار مورد استناد قرار گرفته است.
برای دسترسی به اصل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید: