سن پدرو چیست؟
سن پدرو که به نام هوآچوما نیز شناخته می‌شود، کاکتوسی ستونی، بزرگ و نازک است که در نواحی رشته کوه آند در آمریکای جنوبی می‌روید. ماده روان‌نمای فعال در سن پدرو، مسکالین است.
به‌طورسنتی، سن پدرو یا به تنهایی و یا در مراسم به همراه گیاهانی دیگر در معجونی سنتی به نام سیمورا Cimora مصرف می‌شود. همچنین می‌توان این گیاه را به صورت پودر بلعید یا با آب مخلوط کرد تا به یک چای دست پیدا کنیم.
تجربه سن پدرو چگونه است؟
پس از مصرف سن پدرو، اثرات روان‌نمایی در عرض 15-40 دقیقه شروع می‌شود. مصرف‌کنندگان ممکن است در ابتدای سفر احساس گزگز و همچنین حالت تهوع یا سرگیجه داشته باشند. تجربه اوج، اغلب شامل جلوه های بصری قوی و رنگارنگ، حس آمیزی (synesthesia)، گسستگی آگاهی فضایی و تجربیات خارج از بدن است. رسیدن به اوج ممکن است تا سه ساعت طول بکشد و در مجموع تا 10 ساعت تأثیرات آن احساس می‌شود. این ماده مانند MDMA یک عامل همدلانه (empathogen) دارد، به این معنی که حس قوی درک متقابل، ارتباط عاطفی، شگفتی و حیرت ایجاد می‌کند.
تاریخچه مختصری از سن پدرو
گروه های مختلف مردم بومی در آمریکای جنوبی و به ویژه در پرو، حداقل 3000 سال است که از سن پدرو در مراسمات مذهبی و معنوی استفاده کرده‌اند (Rudgley, 1998). یکی از اولین آثار تصویری کاکتوس سن پدرو، یک حکاکی از تمدن چاوین (حدود 1400 تا 400 ق.م)، واقع در معبدی باستانی در ارتفاعات پرو است. این حکاکی، موجودی اسطوره‌ای را نشان می‌دهد که این ماده را در دست دارد. هنگامی که مبلغان مذهبی اروپایی به قاره آمریکا رسیدند، سن پدرو را به درستی درک نکرده و استفاده از آن را منع کردند. اگر چه، با وجود آزار و اذیت‌ها، وضعیت گیاه به عنوان یک انتوژن مقدس، متزلزل نشده است. در سال‌های اخیر محبوبیت این گیاه دوباره افزایش یافته و در حال حاضر مراکز و سازمان‌های بسیاری وجود دارند که مراسم سن پدرو را در آمریکای جنوبی ارائه می‌دهند.
ایمنی سن پدرو
اگرچه تحقیقات بلند مدت محدود است، اما به نظر می رسد مسکالین (ماده اصلی روان‌نمای سن پدرو) نسبتاً بی‌خطر است. هیچ مورد شناخته شده‌ای از مصرف بیش از حد مسکالین که مرگ آفرین باشد، وجود ندارد و دوز کشنده آن هنوز شناسایی نشده است.
البته در دوزهای بسیار بالا، می‌تواند شامل عوارضی جانبی مانند هیپررفلکسی، تند تپشی (tachycardia)، بی قراری (agitation)، اسپاسم عضلانی، عدم هماهنگی عضلات (ataxia)، تشنج، گشادی مردمک (mydriasis)، ترشح بیش از حد بزاق (sialorrhea)، افزایش غیر عادی دمای بدن (hyperthermia) و احساس گزگز شدگی (paresthesia) باشد. برخی از اثرات نامطلوب به نظر می‌رسد محدود به مسکالین گیاهی باشد، مانند آنچه در سن پدرو یافت می‌شود.
یک مطالعه استفاده از کاکتوس‌های حاوی مسکالین در بستر مراسم آیینی جمعیت‌های بومی آمریکا را مورد بررسی قرار داد و هیچ اثر نامطلوبی یافت نکرد (Halpern et al., 2005). در مطالعات مربوط به دوزهای بسیار بالا که بر روی موش های آزمایشگاهی انجام شد، شواهدی مبنی بر اختلال در حل مسئله و حافظه وجود داشت، اما دوزهای موجود در این مطالعه بسیار بیشتر از هر دوز شناخته شده انسانی بود. میان مسکالین و ناهنجاری های جنینی ارتباطی ایجاد شده است. بنابراین زنان باردار یا شیرده باید از خوردن آن اجتناب کنند(Meyer, 2011).
سن پدرو نباید توسط افرادی که بیماری قلبی یا فشار خون مزمن دارند مصرف شده و همچنین نباید با سایر داروها یا مواد، به ویژه داروهای فشار خون، الکل، ترامادول، تعدیل کننده های ایمنی و محرک ها (مانند آمفتامین ها یا کوکائین) مخلوط شود. هنگام مصرف این ماده، همیشه توصیه‌های ایمنی روان‌نمایی را دنبال کنید، از جمله توجه به وضعیت ذهنی، محیط و راهنما.
بخوانید: آمادگی برای تجربه روان‌نما
علم سن پدرو
داروشناسی
جزء فعال روان‌نمای طبیعی سن پدرو (هواچوما)، مسکالین است. مسکالین دارای ساختار فِن‌اتیلامین است. به عنوان یک فن‌اتیلامین، شبیه MDMA است، اما در کلاس متفاوتی از تریپتامین ها، مانند، ال‌اس‌دی، دی‌ام‌تی و سیلوسایبین قرار می‌گیرد. با این حال، مانند بسیاری از روان‌نماها، مسکالین بر روی سیستم انتقال‌دهنده سروتونینی مغز، به ویژه گیرنده‌های سروتونین 2A اثر می‌گذارد. مسکالین علاوه بر تعامل با گیرنده‌های سروتونین، سیستم انتقال‌دهنده‌های دوپامین مغز را فعال کرده و به گیرنده‌هایش متصل می‌شود.
استفاده درمانی
در مقایسه با سایر داروهای روان‌نما، مطالعات روی پتانسیل درمانی این ماده محدود است. گزارش‌های روایی زیادی از تجربیات دگرگون‌کننده زندگی بوسیله این گیاه وجود دارد، اما تحقیقات رسمی کمی در این مرحله انجام شده است.
با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مسکالین، ماده فعال در این کاکتوس، فعالیت و جریان خون را در قشر پیش پیشانی مغز افزایش می‌دهد. سطوح پایین تر فعالیت این قشر، مرتبط با اضطراب و افسردگی است، که نشان می‌دهد مسکالین ممکن است در درمان برخی اختلالات روانی، به ویژه اختلالات خلقی مفید باشد.
تعاملات مسکالین با گیرنده های سروتونین و دوپامین نشان دهنده این است که می‌تواند به تقویت خلق‌وخو و درمان افسردگی کمک کند. در فرهنگ‌های سنتی آمریکای میانه، از کاکتوس‌هایی مانند سن پدرو برای درمان افسردگی استفاده می‌شده است. شباهت دارویی این ماده به MDMA، امکان استفاده از این ماده در درمان اختلال استرس پس از حادثه (PTSD) را نشان می‌دهد.
